Vrij kamperen dus, op de kunuku (boerderij) of aan het strand. Wij zagen zelfs mensen kamperen bij de oude slavenhuisjes! Mensen nemen hun eigen matrassen mee en slapen in hun busje, een echt tentje, of onder bouwsels van pallets en stukken zeil.
Ziet er erg leuk uit! Maar ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik in ons eigen bed geslapen heb, in ons eigen huis! Ingel heeft tegenwoordig ook een mooi hemelbed: een mooi houten bed vonden we tijdens een 'porch sale' en de mooie klamboe hadden mijn ouders uit Nederland meegenomen. Jan Jaap en Ingel hebben samen de houten constructie om het bed gemaakt. Ik heb ondertussen mijn eigen bureautje, waar ik dit nu zit te typen. Met een mooie bureaulamp, ook van een porch sale.
Ingels bed en mijn bureautje.
We hebben weinig aan Pasen gedaan, maar Ingel en ik hebben wel eieren beschilderd en we hebben bij Lac gezwommen en een visje gegeten.
We hebben weinig aan Pasen gedaan, maar Ingel en ik hebben wel eieren beschilderd en we hebben bij Lac gezwommen en een visje gegeten.
Deze laatste foto is een grapje: het bierflesje is leeg. Mijn moeder vond het er zo leuk uit zien: mensen die in het water gezellig een biertje drinken. Deze foto is voor jou, Ellen!
Afgelopen zaterdagmiddag hadden we een verjaardagsfeestje, van meester Mychel. Het was erg gezellig: een barbecue aan het strand, bij een oud vissershutje.
Een paar leuke opmerkingen van Ingel:
- Ik kijk heel voorzichtig uit!
- Hij heeft geen fictief vriendje maar een fictief huis: mijn grote huis. Als hij iets niet mag van ons, bijvoorbeeld een ijsje, of spelen met Felisa, omdat het niet uitkomt, zeggen wij altijd: Een andere keer!
Laatst zei hij: In mijn grote huis is het altijd een andere keer!
- We speelden een telspelletje waarbij we elkaars vingers en tenen telden. Toen vroeg hij mij: hoe oud ben ik? Ik liet 4 vingers zien, maar hij wil 5 zijn. Dus wat doet hij: hij telt de eerste vinger 2 keer en telt daarna verder, zodat hij toch op 5 uit komt. Wat een wiskundig inzicht he?
- Ik kijk heel voorzichtig uit!
- Hij heeft geen fictief vriendje maar een fictief huis: mijn grote huis. Als hij iets niet mag van ons, bijvoorbeeld een ijsje, of spelen met Felisa, omdat het niet uitkomt, zeggen wij altijd: Een andere keer!
Laatst zei hij: In mijn grote huis is het altijd een andere keer!
- We speelden een telspelletje waarbij we elkaars vingers en tenen telden. Toen vroeg hij mij: hoe oud ben ik? Ik liet 4 vingers zien, maar hij wil 5 zijn. Dus wat doet hij: hij telt de eerste vinger 2 keer en telt daarna verder, zodat hij toch op 5 uit komt. Wat een wiskundig inzicht he?
Groetjes, Maaike
1 opmerking:
Leuk die foto in het water met het bier! Paradijselijk hoor.
Er zijn hier veel mensen die je blog volgen; dus blijven schrijven.
Wij sparen al om weer een keer langs te komen, met Renee misschien? Anoneim, je moeder dus.
Een reactie posten